တိုးသဲ့သဲ့ အသံလိႈင္း တစ္ခုကို နားဝမွာ ၾကားေနရတယ္..။ အသံေလးရဲ႕ ဦးတည္လားရာဟာ ကၽြန္မ နား တစ္စံု ဆီ ကိုဘဲ ဟုတ္ႏိုင္ မလား..!! အျမန္ႏႈန္းဘယ္ေလာက္ အရွိန္ဟုန္နဲ႔ ဘယ္လိုေနရာမ်ိဳးက ကၽြန္မ ဆီကို သယ္ေဆာင္လာတာမ်ားလဲ..!! သူ႔ကို သယ္ေဆာင္ လာတဲ့ ေလတိုက္ႏႈန္းကို ကၽြန္မ ရုတ္တရက္ မခန္႔မွန္းႏိုင္ တာ အဆန္းမွ မဟုတ္ပဲကြယ္..။ ပင့္သက္႐ိႈက္မိေတာ့မလို ကၽြန္မ စိတ္ေလး ယိုင္နဲ႔နဲ႔ ျဖစ္သြား ခဲ့မိေပါ့..။
သတိအထားမွာပဲ အဲ့ဒီစိတ္ေလးကို ကိုယ္တိုင္ ေက်နပ္မိ ေနသူလိုမ်ိဳး။ မ်က္လႊာအခ်မွာ မခို႔တယို႔ အၿပံဳးေလး တစ္စ ကၽြန္မ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ ရိပ္ရိပ္ေလး ျဖတ္ေျပးသြားခဲ့တယ္။ ဆံုမွတ္ တစ္ခု ကို ေကာက္ေၾကာင္းခ် ဆြဲၾကည့္ခ်င္သူလို တိုးတိတ္တိတ္ေလး ခုံမင္ေနမိလိုက္တာ... စိတ္ကို ဖြဲ႕ဆို ဘို႔ လိုက္လို႔ မမွီတဲ့ စကားလံုးေလး တခ်ိဳ႕ေတာင္ စိတ္ဓါတ္ေတြ က် လက္မိႈင္ ခ်လို႔ အိပ္ငိုက္ေနေသး ရဲ႕။
ဘယ္သူ မွလည္း မသိပါဘူး..။ သိဖို႔ လည္း မေတာင့္တပါဘူး..။ ေလၿငိမ္ရပ္ဝန္းမွာ ရုတ္တရက္ေလးေပါ့ ခပ္သဲ့သဲ့ ေလေပြ တစ္စင္း တိုက္ခတ္ေနတယ္ လို႔ တင္စား ပါရေစ..။ ၾကယ္စင္ေလး တခ်ိဳ႕က ဟိုး.. ေကာင္းကင္ ထက္ ယံ မွာ တီးတိုးသံစဥ္ တစ္ပုဒ္ ကို ရွက္စႏိုး နဲ႔ မယ္လိုဒီ ရွာေနၾကရဲ႕။ ၾကယ္ေလးေတြ ရဲ႕ ပြင့္လင္းမႈ ကို အားက် စိတ္ေတြ နဲ႔ ေငးေမာေနမိသူဟာ ကၽြန္မပါဘဲ..။
သတိအထားမွာပဲ အဲ့ဒီစိတ္ေလးကို ကိုယ္တိုင္ ေက်နပ္မိ ေနသူလိုမ်ိဳး။ မ်က္လႊာအခ်မွာ မခို႔တယို႔ အၿပံဳးေလး တစ္စ ကၽြန္မ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ ရိပ္ရိပ္ေလး ျဖတ္ေျပးသြားခဲ့တယ္။ ဆံုမွတ္ တစ္ခု ကို ေကာက္ေၾကာင္းခ် ဆြဲၾကည့္ခ်င္သူလို တိုးတိတ္တိတ္ေလး ခုံမင္ေနမိလိုက္တာ... စိတ္ကို ဖြဲ႕ဆို ဘို႔ လိုက္လို႔ မမွီတဲ့ စကားလံုးေလး တခ်ိဳ႕ေတာင္ စိတ္ဓါတ္ေတြ က် လက္မိႈင္ ခ်လို႔ အိပ္ငိုက္ေနေသး ရဲ႕။
ဘယ္သူ မွလည္း မသိပါဘူး..။ သိဖို႔ လည္း မေတာင့္တပါဘူး..။ ေလၿငိမ္ရပ္ဝန္းမွာ ရုတ္တရက္ေလးေပါ့ ခပ္သဲ့သဲ့ ေလေပြ တစ္စင္း တိုက္ခတ္ေနတယ္ လို႔ တင္စား ပါရေစ..။ ၾကယ္စင္ေလး တခ်ိဳ႕က ဟိုး.. ေကာင္းကင္ ထက္ ယံ မွာ တီးတိုးသံစဥ္ တစ္ပုဒ္ ကို ရွက္စႏိုး နဲ႔ မယ္လိုဒီ ရွာေနၾကရဲ႕။ ၾကယ္ေလးေတြ ရဲ႕ ပြင့္လင္းမႈ ကို အားက် စိတ္ေတြ နဲ႔ ေငးေမာေနမိသူဟာ ကၽြန္မပါဘဲ..။
မၿမဲျခင္း ေတြ နဲ႔ သီက်ဴး ေန မဲ့ ၾကယ္ တို႔ ရဲ႕ ဂီတ မွာ တလက္လက္ ျဖာေန တာ က ကၽြန္မ ႏွလံုးခုန္သံ တစ္ခ်ိဳ႕ တဲ့လား..။ ၾကည္ႏူး သ လို ေၾကကြဲ သလို နဲ႔ ေနာက္ဆံုး ေတာ့ ဟာတာတာေလး ပဲေပါ့။ သိမ္သိမ္ ေမြ႕ေမြ႔ ေလး ေပ်ာ္ဝင္ဖို႔ ကို ကၽြန္မ ေၾကာက္လန္႔ ေန လိုက္တာေလ..။ ကၽြန္မကို နားလည္ ပါ ေနာ္။ နားလည္ တယ္ မဟုတ္လား ဟင္..!!
ဒီေန႔နဲ႔ မနက္ျဖန္ ရဲ႕ ခ်ိတ္ဆက္မႈကို ဘယ္လို အရာမ်ိုး နဲ႔ ကၽြန္မ ရွင္သန္ခြင့္ေပး လိုက္ရမွာ လဲ...!! အလင္းစ တခ်ိဳ႕ကို စီးေမ်ာရင္း လား..!! ဒါမွ မဟုတ္ ေနဝင္ခ်ိန္ တခ်ိဳ႕ကို မီးညွိရင္း လား..!! ဟင့္အင္း..!! ျပန္မရ ေတာ့ မဲ့ ညေလး ထဲက စကၠန္႔ေတြ ကို လမ္းခင္း ရင္း စကၠန္႔ အသစ္ေလး ထဲ ကို တိုးဝင္ဖို႔ သတၱိကို ဘယ္လို ေနရာမ်ိဳး က ရႏိုင္မွာ လဲ။ ေလာကႀကီး ကို ေခ်ာ့သိပ္ ဖို႔ ကၽြန္မ ကမၻာေလး ကို သာယာ ေစဖို႔ ခ်ိဳၿမိန္ တဲ့ ပန္းသီးေလး တစ္လံုးနဲ႔ အျပာေရာင္နွင္းဆီေလး တစ္ပြင့္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္ ေဆာင္ထားခ်င္ေသးတယ္..။
“ရီေဝေဝ ကၽြန္မ အိပ္ခန္းေလး ကေတာ့ တိမ္တိုက္ေတြ အျပည့္နဲ႔..”
စားပြဲေပၚမွာ ထြန္းညွိထားတဲ့ ျပာလဲ့လဲ့ ဖန္ခြက္ထဲက ဖေယာင္းတိုင္ မီးညြန္႔ေလးထဲမွာ ငွက္ကေလး တစ္ေကာင္မ်ား ပ်ံသန္းေနေလမလား ကၽြန္မေစာင့္ၾကည့္ ေနမိျပန္ေပါ့။ သီးသန္႔ ညေလး ထဲမွာ သီးသန္႔ရင္ခုန္မႈေလးကို သီးသန္႔ေလး ခုန္မင္ေနရတာ စံပယ္ျဖဴေလးေတြ ေဖြးေဖြးလႈပ္ ပြင့္ေနသလိုပဲ ဘယ္ေလာက္ ရွင္းသန္႔ ေမႊးပ်ံ႕လိုက္လည္း..။ ဆံုမွတ္ဆိုတာ အဲ့ဒီ အရာေလးေပၚ မွာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ေျခအစံုကိုခ်လို႔ ရပ္ပစ္လိုက္မွ ဆံုမွတ္ လို႔ ေခၚႏိုင္တာမ်ိဳးလားဟင္..!!
“ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ ညေလးေတြ ရွိေနသ၍ ညေတြတိုင္းဟာ ေျခရာေတြ ဆံုဖို႔ မလိုတဲ့ ဆံုမွတ္ေလးတစ္ခုပဲေပါ့..”
ေႏွာင္ႀကိဳးေတြ... ေႏွာင္ႀကိဳးေလးေတြ။ သက္ေရာက္အား ဘယ္ေလာက္နဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္ထံုးဖြဲ႕ ထားေနၿပီးသားလဲ..!! အုိ... ကၽြန္မ မေတြးရဲဘူး။ မေတြးရဘူး။ မေတြးသင့္ဘူးေလ။ သီခ်င္းေလး တစ္ပုဒ္ ေနေကာင္းေနပါရဲ႕လား..။ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ခ်မ္းေျမ့ေနပါရဲ႕လား..။ သတင္းေလး တစ္ပုုဒ္ သင္းပ်ံ႕ေမႊးခ်ိဳေန ပါရဲ႕လား..။ ဂစ္တာေလးတစ္လက္ ေတာက္ေျပာင္လက္ေနပါရဲ႕လား..။ ဦးထုပ္ေလးတစ္လံုး ေပ်ာ္႐ႊင္ေန ပါရဲ႕လား..။ ဖိနပ္ေလး တစ္ရံ သန္႔စင္ေနပါ ရဲ႕လား..။ မိုးစက္မိုးေပါက္ေလးေတြ က်န္းမာ ၾကည္စင္ေန ပါရဲ႕လား..။
“အဘိဓါန္တစ္အုပ္လို ကၽြန္မစိတ္ေတြကို အမွန္ကန္ဆံုး နားခ်ပါဦး “ေဖေဖ”
“တရား ဓမၼ တစ္ပုဒ္ လို ကၽြန္မကို ေႏြးေထြးၿငိမ္းေအးစြာ ၾကားနာေစပါဦး “ေမေမ”
သူ႔ရင္ခြင္ ေႏြေခါင္ေခါင္ မွာ ႐ြာခ်လိုက္ တဲ့ ႏွင္းမိုးဟာ ကၽြန္မျဖစ္လိုမိေပမဲ့....။ ႐ွတတႀကိဳးတစ္စရဲ႕ ရစ္ဘီးလံုးေလးဟာ ကၽြန္မ မျဖစ္ပါ ရေစနဲ႔ ေနာ္..။ စြန္ေလးေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေလထဲမွာ ဝဲလြင့္ေနပါေစ။ တိုးတိတ္တိတ္ေလး လြမ္းခ်င္း ကို ဖြဲ႕သီေန တဲ့ ျပတင္း တံခါးေလး ေတာ့ ကၽြန္မျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ပါေစေပါ့..။ ဒီလိုနဲ႔ ပါပဲ.. ကၽြန္မ တစ္စံုတရာကို သတိရလာတယ္..။ သိပ္ကို သတိရေနမိတယ္..။
စကားေတြကို တဖြဖြေျပာခ် လိုက္ခ်င္ စိတ္က အေတြးထဲမွာပဲ တ႐ွိန္ထိုး နဲ႔ ကၽြန္မႏႈတ္ခမ္းေတြ ရွိရာကို အေျပးအလႊား..။ ကၽြန္မ ေၾကာက္ေန တယ္။ ကၽြန္မ စိုးရိမ္ေနတယ္..။ ကၽြန္မ ဒဏ္ရာေတြ ရခဲ့ဖူးတယ္။ ဒဏ္ရာေတြက်က္ဖို႔ ေဆးကု ထားရတယ္..။ ကၽြန္မ ၿငိမ္သက္ေနတယ္..။ ရွင္သန္ျခင္း ကို ကၽြန္မ တိတ္တခိုး ၿငီးေငြ႕ေနတယ္။ ထံုထိုင္းေတြေဝ ဆြံ႕အ ေနတယ္..။ တိုးသဲ့သဲ့ အသံ လိႈင္းေလးကို ကၽြန္မ တမ္းတေန ပါတယ္..။ ဘယ္အရာမွ မလာပါနဲ႔ေတာ့။ ဘယ္ေတာ့မွ...။ တကယ္ပါ။ ဘယ္ေသာ အခါ မွပါ..။ ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ ေၾကာက္တယ္..။ လြန္ဆြဲေနတဲ့ အရာေတြနဲ႔ အစြန္းတစ္ဖက္မွာ ကၽြန္မ ရပ္မေနခ်င္ဘူး..။
~ ညင္သာလိႈက္ေမာမႈ ဂီတနဲ႔
အျပာေရာင္ ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္ကို ေငးရင္း
ၿမဲျခင္း မၿမဲျခင္း ရသမွာ
အိပ္မက္နဲ႔အတူ
တိမ္ေတြလိုဘဲ
အေသခ်ာဆံုး ေမ်ာလြင့္မလို႔
အိပ္မက္နဲ႔အတူ
တိမ္ေတြလိုဘဲ
အေသခ်ာဆံုး ေမ်ာလြင့္မလို႔
တေငြ႕ေငြ႕ေလး ေထြးပိုက္ထားပါ ~
လက္ေတြ႕ ဘဝထဲမွာ ယုယေႏြးေထြးတဲ့ ရင္ခုန္ျခင္းေတြကို အေတာင္ပံေလးတစ္စံု တပ္ေပးလိုက္ဖို႔ ကၽြန္မ သတၱိ မရွိႏိုင္ေတာ့တဲ့ အခါ... အိပ္မက္ေတြ နဲ႔ တစ္သက္လံုးေပါ့..။ အိပ္မက္ေတြ ထဲမွာဘဲ တစ္သက္စာလံုး ေပါ့..။ ကၽြန္မကို.... တေငြ႕ေငြ႕ေလး.... ေထြးပိုက္ ထားလိုက္ ပါေတာ့ေနာ္..။
(ခင္ေလးငယ္)
No comments:
Post a Comment