အတိတ္ + ပစၥဳပၸန္ + အနာဂတ္ = အတိတ္

အတိတ္ + ပစၥဳပၸန္ + အနာဂတ္ = အတိတ္ 

နားလည္တယ္ ဆိုတဲ့ မင္း စကားတစ္ခြန္း နားမွာ ၾကားႏိုင္ဖို႔ တစ္ခုတည္း အတြက္နဲ႔ နားလည္ေပးပါ လို႔ ငါ ေတာင္းပန္ ခဲ့တာမွ မဟုတ္တာ...။ အတိတ္ဆိုတာ အတိတ္မွာဘဲ သူ႔ဟာသူ ေနေနတာပါ... အခု ငါတို႔ေတြ ရဲ႕ ပစၥဳပၸန္ဟာ တခ်ိန္မွာ အတိတ္ျဖစ္သြားမွာေလ.. လာမယ့္ အနာဂတ္ဆိုတဲ့ အရာဟာလည္း ငါတို႔ ရဲ႕ ပစၥဳပၸန္ျဖစ္လာဦးမွာ...

အခ်ိန္ေတြ ေ႐ြ႕လာတာနဲ႔အမွ် အတိတ္ေတြသာ ထပ္လာဦးမွာ.။ အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္ နဲ႔ အနာဂတ္ဆိုတာ တစ္ကယ္တမ္း ေတာ့ အခ်ိန္ရဲ႕ လွည့္စားမႈ တစ္ခုလား..!! ငါမဲ့ၿပံဳးမၿပံဳးတတ္ဖူး လြတ္လပ္စြာ ေၾကကြဲ တတ္သူ ပါ ကြယ္...။

“ငါ႔ ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ေတြေတာက္ဖူး သလို  ငါ႔ မ်က္ႏွာက်က္ဟာ ၾကပ္ခိုးေတြနဲ႔ မြန္းၾကပ္ခဲ့ဖူးတာေလ..”
“ငါ႔ နံရံမွာ ပန္းတစ္ခင္းခ်ယ္သဖူး သလို  ငါ႔ အသက္႐ွဴသံေတြလည္း ဘီလူးစီးခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား..!!”
“မင္းရယ္သံေတြဟာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္ခဲ့ သလို  ငါ႔ အလြမ္းေတြနဲ႔ ငါ႔ ဝိညာဥ္ဟာ ထြက္ေပါက္မဲ့ ခဲ့ဖူးတယ္..”

ေမွာ္အတတ္ ကို ငါမတတ္ေပမယ္႔ ငါဟာ တကယ္ေတာ႔ ၁၂ ႀကိဳးေအာင္ တဲ့ ကေဝမ ျဖစ္ခဲ့ ဖူးတယ္ ထင္ရဲ႕။ အနာဂတ္ ကို ျမင္ႏိုင္ တဲ့ ပညာ႐ွင္ေတြ ကို ေမးစရာ မလိုပဲ ငါ သိေန တာပါ။ အေကာင္း နဲ႔ အဆိုး ေတြၾကား မွာ ဒြန္တြဲ ေန တဲ့ ႀကိဳးေတြ အေၾကာင္း မင္းတို႔ တကယ္ နားလည္ႏိုင္ လို႔လား..!!

ငါ႔ကိုယ္ငါ ရယ္ခ်င္တယ္.. 

ရင္ခုန္ေနတယ္.. 

ေၾကမြေနတယ္.. 

မ်က္ရည္ဝိုင္းေနတယ္.. 

ငါၿပံဳးေနတယ္.. 

ေၾကကြဲေနတယ္.. 

မၾကာခင္ ငါဟားတိုက္ရယ္ျဖစ္မလား..!!

Self Control တဲ့..!! ဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲ.. ငါမသိ ငါ့မွာမရွိ... ခ်စ္ျခင္း မွာ ငါ႔လိပ္ျပာငါ လံုခဲ့တယ္... တပ္မက္မႈ ေတြကင္းခဲ့တယ္.. ေလာဘ ကင္းစြာ ႐ူးသြပ္ဖူးတယ္... အေတြးေတြကို ထင္ရာ စိုင္းေန တတ္တဲ့ မိန္းမ ဟာ ငါမဟုတ္ဘူး..။ ေသခ်ာတယ္ ငါဟာ တစ္စံုတစ္ရာ ကို ေက်နပ္စြာ အလိုက္သင့္ စီးေမ်ာ တတ္သူ လည္း မဟုတ္ျပန္ ဘူး..။ ထပ္တူျပဳမႈေတြမွာ တစ္သားတည္းက်ရင္း ကပ္ပါးေကာင္ေလး တစ္ေကာင္လို တြယ္ကပ္ေနဖူးသူ....။

ငါ ဘာကို ကုစားဖို႔ ဒါေတြေရးေနတာလဲ...!! လိုလို႔လား..!! ငါ့မွာ ဒဏ္ရာ ရွိေနတာလား..!! ငါဘယ္သူ႔ကို ေမးေန တာလည္း..!! ငါ့ကိုယ္ငါလား..!! ဒါမွမဟုတ္ ငါ့လက္ထဲက ဖန္ခြက္မွာ ပံုရိပ္ ေပၚေနတဲ့ ငါ့မ်က္ႏွာ နဲ႔ မိန္းမ ကိုလား..!! အို... သြားစမ္းပါ.. အသက္မဲ့လိုက္တာ... ေအာ္ဂလီဆန္လိုက္တာ... ေပါက္ကြဲ လိုက္စမ္း ပါ.. ဘာကိုထိန္းခ်ဳပ္ေနတာလဲ.. ဘာကိုလဲ..!!

အဲဒီမိန္းမေပါ့.. ငါ႔ကိုျပန္ေထာက္ျပေနတာ.. “မင္းဟာ ခမ္းနားတဲ့ စာလံုးေတြကို သံုးၿပီး ႐ူးသြပ္ေနသူ” ဟုတ္လားးးးး...!! ဟာ...ဟ... မင္းငါ့ကို ခပ္ေထြေထြ မ်က္လုံးေတြ နဲ႔ နားစြင့္ေနတာ ငါသိတယ္.. ေအး ငါေျပာမယ္ နားေထာင္လိုက္....။

“အခုအခ်ိန္မွာ ငါဟာရူးသြပ္ေနတယ္ ဆိုဦးေတာ့ ဒီပစၥဳပၸန္ဟာ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အတိတ္ ျဖစ္သြားဦးမယ္ ဒီ စာသားေတြ ကင္းသြားမဲ့ အနာဂတ္ ဟာလည္း ငါ႔ပစၥဳပၸန္ ျဖစ္လာဦးမွာ ဆိုတာ...”

အတိတ္ျဖစ္လာေတာ႔မယ္႔ အရာရာဟာ ႏွင္းမႈံေတြလို တဖြဲဖြဲနဲ႔....

၁ ~~~~~~ ထပ္က် 

၂ ~~~~~~~~ ထူထပ္ 

၃ ~~~~~~~~~~ သိပ္သည္း 

၄ ~~~~~~~~~~~~~ က်စ္လစ္ 

၅ ~~~~~~~~~~~~~~~~ ပံုံုသည္ထက္ပံုလာဦးမွာေပါ့.....။ 

~~~~~~ အဲဒီေနာက္မွာေတာ႔ ~~~~~~ 

၆ ~~~~~~ 

၇ ~~~~~~~~~~ 

၈ ~~~~~~~~~~~~~~ 

၉ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

####~~ ကိန္းဂဏန္းေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္~~ ငါမငိုဘူး~~ သိလား~! မ်က္ရည္ဝဲ႐ံုေလးပါ...။

(ခင္ေလးငယ္)  

Friday, October 17, 2008 

http://www.koyinnawkhinlaynge.blogspot.com/2008/10/blog-post_18.html

လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္နီးနီး ကာလက စကားစုေလးေတြအျဖစ္ ခ်ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ အတိတ္ထဲက စိတ္ အဆာေျပ ႐ူးသြပ္မႈ တစ္ပိုင္းတစ္စေလးပါ...။ အဲ့ဒီတုန္းကေတာ့ တကယ့္  ပစၥဳပၸန္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္..။ ခုေတာ့လည္း.....။