ၾကယ္ေလးႏွစ္လံုးရဲ႕ “ကပြဲ”

စင္ျမင့္က ႏွင္းေရာင္သန္းေနတဲ့ ေလထုထဲမွာျဖစ္တယ္..။

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ..~

ထို အရွိ

ထို အသိ နဲ႔

ခက္ခက္ခဲခဲ ကကြက္တစ္ခုကို

ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ပံုေဖာ္လို႔

လွလွပပ “က” ျပေနတယ္ ဆိုစို႔ရဲ႕...။

မွတ္ခ်က္။ ။  အဲ့ဒီ ကမၻာမွာ ၾကယ္ေတြပဲ ေနထိုင္ၾကတယ္..။

(ခင္ေလးငယ္) 2013/ 01/ 11

ေမာင္ ေျပာသိပ္ေသာ ကၽြန္မ၏ အိပ္ရာဝင္ ပံုျပင္မ်ား (၁)

ကဲ-- လာေတာ့ “မ”- လိမၼာတယ္ေနာ္..။ အိပ္ရာဝင္ခ်ိန္ေရာက္ၿပီ..။ ခႏၶာကို ေျပေလ်ာ့ေလ်ာ့ေလးေနမယ္- ေစာင္ေလးေသခ်ာၿခံဳ- မ်က္လံုးေလးေတြ မွိတ္ေတာ့- နားေထာင္ရင္း တစ္ဝက္တစ္ပ်က္မွာ အိပ္ခ်င္လာရင္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ေလး အိပ္လိုက္ရမယ္ ၿပီးတဲ့အထိ နားေထာင္စရာ မလိုဘူးေနာ္္- အိုေခ..? ဒါက ကၽြန္မကို မသိပ္ခင္- ညတိုင္း ေမာင္ ေျပာေနက် စကား..။

ကၽြန္မကလည္း “ဟုတ္” ဆိုၿပီး ေစြ႕ကနဲ အိပ္ရာေပၚတက္- နားေထာင္ကာစေတာ့ မ်က္လံုးေတြ ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္နဲ႔ နားေထာင္ရင္း ည-တိုင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားေနက်ပါ..။ ေမာင္ေျပာျပတတ္တဲ့ ပံုျပင္ေတြကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း.. ဇင္ ပံုျပင္ေတြ- ဆူဖီ ပံုျပင္ေတြ- ခရစ္ေတာ္ ပံုျပင္ေတြ- ပါသလို- ဟိုး ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က ပံုျပင္ေတြလည္း ပါတယ္- အစံုပဲေပါ့..။ ေမာင့္ ပံုျပင္ေတြဆံုးမွ ကၽြန္မ အိပ္ေပ်ာ္သလိုို- တစ္ခါတေလမွာ တစ္ဝက္ေလာက္နဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ ညမ်ိဳးကလည္း အမ်ားသားရယ္..။ ေနာက္ေန႔ေတြမွာ မွတ္မိတဲ့ ေနရာအထိ ကၽြန္မက ျပန္ေျပာျပရင္း အဲ့ဒီပံုျပင္ကိုပဲ ေမာင့္ကို ဆက္ေျပာခိုင္းရတာလည္း ရွိေသးရဲ႕ ေပါ့ေလ..။

ထားပါေလ- စကားရွည္ေနမွာ စိုးလို႔ တံုးတိပဲ ျဖတ္ခ် လိုက္ပါေတာ့မယ္- ကၽြန္မ နားေထာင္ထားတဲ့ ေမာင့္ပံုျပင္္တစ္ပုဒ္ကို ျပန္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္..။ ပံုျပင္ေလးက တကယ့္ကို တိုတိုေလးပါ..။ ခု ကၽြန္မ ျပန္လည္ ေဖာက္သယ္ခ်မယ့္ ပံုျပင္က ဇင္လား- ဆူဖီလား- ဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာ မွတ္မိေတာ့ဘူးေနာ္..။ ကၽြန္မ သိပ္သေဘာက်ရတဲ့ ပံုျပင္ေလးပါပဲ..။

*** ** *** ** *** ** *** ** *** ** *** ** *** ** *** ** ***

- ပံုျပင္ (၁) -

ဟိုး အရင္တုန္းက ဘုရင္ႀကီး တစ္ပါးရွိပါတယ္..။ 

ဘုရင္ဆိုေတာ့့လည္း တိုင္းေရးျပည္ေရး- အေထြေထြနဲ႔ ဦးေႏွာက္စားစရာ အမႈေတြကလည္း အမ်ားသားရယ္ မဟုတ္လား..။ ဟို တိုင္းျပည္က စစ္လာတိုက္- ဒီတိုင္းျပည္က နယ္လာခ်ဲ႕နဲ႔ အဲ့ဒီ ဘုရင္ႀကီးဟာ စစ္မႈေရးရာမွာလည္း ကိုယ္တိုင္ ကြပ္ကဲေလသတဲ့..။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ရက္ေတာ့ ဘုရင္ႀကီး နံေဘးအနီးကပ္မွာ ခစားေနတဲ့ မူးမတ္ႀကီး တစ္ဦးက ဘုရင္ႀကီးကို အႀကံေပးတယ္..။

“အရွင္ဘုုရား အတြက္ အသက္ အႏၲရာယ္ေတြကလည္းမ်ား အႏၲရယ္ကင္း အဆာင္လက္ဖြဲ႕ တစ္ခုခုေတာ့ အရွင္နဲ႔အတူ ေဆာင္ထားႏိုင္ဖို႔ အစီအမံတစ္ခုခု လုပ္ထားလ်င္ သင့္ေတာ္ေၾကာင္းပါ ဘုရား..” ေပါ့..။

ဒီလိုနဲ႔ ဘုရင္ႀကီးဟာ တိုင္းျပည္ အေရွ႕စြန္းစြန္းမွာ သတင္းသံုးေနထိုင္တဲ့ ဆရာေတာ္ တစ္ပါးဆီ ေရာက္သြားတယ္..။ ဆရာေတာ့္ကို အႏၲရာယ္ က်ေရာက္ခ်ိန္မွာ သံုးႏိုင္ဖို႔ တစ္စံုတစ္ခု စီစဥ္ေပးဖို႔ ဘုရင္ႀကီးက ေလွ်ာက္ပါတယ္..။ ဆရာေတာ္ကလည္း

“ေကာင္းၿပီ- က်ဳပ္ စီစဥ္ေပးပါ့မယ္..။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္..။ က်ဳပ္ေပးမယ့္ အရာဟာ အရွင္မင္းႀကီး ဘဝမွာ အႀကီးမားဆံုးေသာ အခက္အခဲနဲ႔ ႀကံဳခ်ိန္မွာ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါသာ သံုးခြင့္ရွိမယ္..” လို႔ မိန္႔ပါတယ္..။ ဘုရင္ႀကီးကလည္း ေကာင္းပါၿပီ ဆရာေတာ္ေပါ့..။
ခ်ိန္းဆိုထားတဲ့ ေန႔မွာ ဘုရင္ႀကီးက ဆရာေတာ့္ဆီ ျပန္သြားပါတယ္..။ ဆရာေတာ္က ဘုရင့္ကို စာရြက္ အလိပ္ကေလး တစ္ခု ေပးလိုက္ၿပီး- ဒီစာရြက္ကို အရွင္အသံုးလိုခ်ိန္ အေရးအႀကီးဆံုး အခ်ိန္မွသာ  က်ဳပ္မွာထားတဲ့ အတိုင္း တစ္ႀကိမ္သာ ဖြင့္ၾကည့္ပါလို႔ အထပ္ထပ္ အခါခါ ေသခ်ာမွာ လိုက္ပါတယ္..။ ဘုရင္ႀကီးကလည္း လက္ထဲမွာ တရိုတေသနဲ႔ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္လို႔ သယ္ဆာင္ျပန္လာပါတယ္..။

ဒီလိုနဲ႔ ဆရာေတာ္ေပးလိုက္တဲ့ စာရြက္လိပ္ေလးကို အၿမဲမခြာေဆာင္ထားရင္း ဘုရင္ႀကီးဟာ သက္ေတာ္ႀကီးၿပီး အိုမင္း လာခဲ့ေလၿပီ..။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ အခုခ်ိန္ထိ သူဟာ အဲ့ဒီ စာရြက္ေလးကို အသံုးမျပဳရေသးပါဘူး..။ ဘုရင္ႀကီး ငယ္ႏုစဥ္ အခ်ိန္နဲ႔ လူလတ္ပိုင္း အရြယ္တို႔မွာလည္း အသက္အႏၲရယ္ အခက္ခဲေပါင္းမ်ားစြာ ေသေဘးေပါင္း မ်ားစြာနဲ႔လည္း ႀကံဳေတြ႕လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ရ ၿပီးပါၿပီ..။

အဲ့ဒီလို အခ်ိန္မ်ိဳးေတြတိုင္းမွာ ဘုရင္ႀကီး- သူ ဟာ ဆရာေတာ္ေပးလိုက္တဲ့ အရာကို ထုတ္သံုးဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ စဥ္းစားခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္..။ တစ္ႀကိမ္သာ သံုးခြင့္ရွိမွာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္- အေရးႀကီးဆံုးအခ်ိန္ ေရာက္လာခ်ိန္ကို ေစာင့္ရင္း မသံုးပဲ ျပန္သိမ္းခဲ့တာေတြသာ ရွိခဲ့ပါတယ္..။ ခုေတာ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ နာမက်န္းစြာနဲ႔ အိပ္ရာထဲ လဲေနရၿပီေပါ့..။ ဘုရင့္ေဘးမွာ ရွိေနတဲ့ မူးမတ္ႀကီးေတြက ဘုရင္ႀကီး အသံုးမျပဴေသးတဲ့ ဆရာေတာ့္အေဆာင္ကို အင္မတန္မွ သိလိုၾကသလို ေနာက္ဆံုး သက္ေတာ္မကုန္ခင္ အခ်ိန္မွာ အသံုးျပဳသြားဖို႔လည္း တိုက္တြန္းၾကတယ္ ဆိုပါေတာ့..။

မူးမတ္ေတြရဲ႕ ေျပာဆိုသံေတြ အဆံုးမွာ ေဖ်ာ့ေတာ့စြာနဲ႔ လဲေလွာင္းေနတဲ့ ဘုရင္ႀကီး ၿပံဳးပါတယ္..။ ဆရာေတာ္ေပးလိုက္တဲ့ စာရြက္ေလးကိုလည္း သူ ျဖည္ၾကည့္စရာ မလိုပဲ သိေနခဲ့ပါၿပီ..။ ဆရာေတာ္ မေျပာလိုက္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းကိုလည္း ဘုရင္ႀကီးဟာ ခုခ်ိန္မွာ ေသခ်ာၾကားႏိုင္ နားလည္ႏိုင္ေနပါၿပီ..။

ဘုရင္ႀကီးဟာ ေနာက္ဆံုးေသာ ခြန္အားေလးနဲ႔ သလြန္ေတာ္ထက္ကေန မူးမတ္ႀကီးေတြဆီကို ငဲ့ေစာင္းၾကည့္ရင္း တီးတိုးမိန္႔ေတာ္မူပါတယ္..။

““အေရးႀကီးဆံုးရယ္လို႔ ေတြးထင္ခဲ့တဲ့ အရာတိုင္းဟာ အခ်ိန္တန္ရင္ လြန္ေျမာက္သြားၾကမွာ.. အေရးႀကီးဆံုးကို ေစာင့္ၾကည့္ရင္း~~~  တစ္ကယ္ေတာ့ ဘဝမွာ အေရးႀကီးဆံုး ဆိုတာ ဘာမွ မရွိဘူး-- ရွိမေနပါဘူး..””

လို႔ ေျပာရင္း ေနာက္ဆံုး အႀကိမ္အျဖစ္ ၿပံဳးကာ သက္ေတာ္ကုန္ နတ္ရြာစံ သြားပါေတာ့တယ္..။

ဘုရင္ႀကီး နတ္ရြာစံၿပီးေနာက္မွာ မူးမတ္ႀကီးေတြက ဆရာေတာ့္ စာရြက္ေလးကို ဖြင့္ၾကည့္ခဲ့ၾကပါတယ္..။ ဘာအင္းမွ ခ်မထား- ဘာစာမွ ေရးမထားတဲ့ သာမန္ ဗလာစာရြက္ေခါက္ေလး တစ္ရြက္ကိုသာ မူးမတ္ႀကီးေတြ တအံ့တၾသ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရပါေတာ့တယ္..။

“အရာတိုင္းဟာ  အခ်ိန္တန္လ်င္  ၿပီးဆံုးသြားၿမဲပါ..”

“This  Too  Shall  Pass”

*** ** *** ** *** ** *** ** *** ** *** ** *** ** *** ** ***

ေမာင္ ေျပာသိပ္တဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ အိပ္ရာဝင္ ပံုျပင္ေလးေတြထဲက ကၽြန္မႏွစ္သက္တဲ့ ပံုေလးတစ္ပုဒ္ကို ျပန္ေျပာျပျခင္း ၿပီးပါၿပီ..။ ကၽြန္မ မွတ္မိသလို ျပန္ေျပာျပျခင္း သက္သက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္..။ 

~ ကၽြန္မ၏ ခင္ပြန္း “ေမာင့္” ကို ေက်းဇူးတင္ ျမတ္ႏိုးစြာျဖင့္ Facebook Status ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ဒီပို႔စ္ေလးကို ဘေလာ့ေလးထဲမွာ သိမ္းထားျခင္းပါ ~

(ခင္ေလးငယ္)

2013/ 01/ 22