~ ေႏြဦးဂစ္တာေလး၏ အိပ္ရာဝင္ ~

လိႈင္းပုတ္သံ သဲ့သဲ့သည္ ကိုယ္ေပၚတြင္ လႊမ္းၿခံဳထားသည့္ ေစာင္ပါးထဲ အထိ ျငင္ျငင္သာသာ တိုးဝင္လာခဲ့၏။ ဆီးႀကိဳကာ တယုတယေလး ေပြ႕ပိုက္ေထြးဖို႔ ဆႏၵ ျဖစ္ေပၚသည္။  


ၿငိမ္သက္ေနေသာ ပင္လယ္သည္ လေရာင္၏ အေခ်ာ့အျမဴ၌ အသာတၾကည္ ကႏြဲ႕ကလ် လွပေနမည္ကို မ်က္လံုးအစံု မွိတ္ထားပါလ်က္ ခံစား၍ ရ၏။ ကၽြန္မထက္ တစ္နာရီတိတိေစာကာ ေနဝင္ေလ့ရွိေသာ သူမ ေနထိုင္ရာႏွင့္ ကပ္လ်က္တြင္လည္း ျပာလဲ့လဲ့ ပင္လယ္ျပင္ ရွိေနသည္။


ေႏြဦးေပါက္ ရာသီသည္ ကၽြန္မအိပ္ခန္း ဟိုဟိုသည္သည္၌ ေနရာ ယူထားသည္။ အိပ္မံႈစံုမႊားႏွင့္ ကၽြန္မ လွမ္းၾကည့္ေလ့ ရွိေသာ ခပ္ပါးပါး နံရံကပ္နာရီ အဝိုင္းမွ စကၠန္႔တံေလး အထိ ေႏြဦးသည္ မခို႔တယို႔ တြဲခိုေန၏။

 

အပူပိုင္း ရာသီႏွင့္ အသားက် ေနေလ့ ရွိေသာ သူ သည္ ေႏြဦးေပါက္ကို အေထြအထူး ခံစားတတ္မည္ ဟုတ္- မဟုတ္ ကၽြန္မ အေသအခ်ာ မသိ။ 



တေမွ်ာ္တေခၚ ညေကာင္းကင္ကို ေငးေမာတတ္ေလ့ရွိေသာ သူ႔ကို ၾကယ္ေငးသူဟု ကၽြန္မ စေနာက္ေလ့ ရွိတတ္သည္။


ယခုလို ညမ်ိဳးတြင္ သူ႔အခန္း၏ ျပတင္းလိုက္ကာမ်ားကို ဆြဲဖြင့္ဟရင္း ၾကယ္ေငး ေနပါလိမ့္မည္။ သို႔မဟုတ္ သူ ပိုင္ဆိုင္ေသာ မဟူရာေရာင္ ဂစ္တာကို ေဆာ့ကစားရင္း ခိုင္ထူးသီခ်င္း တစ္ပုဒ္အား ဖြဖြ ညည္းဆို ေနႏိုင္ျပန္ေသး၏။


“♫.. ♪.. တိတ္ဆိတ္ အိပ္မက္တို႔ က်န္ေနဆဲ... ငါ့စိတ္ေတြ ႏွင္ေနတုန္းေပါ့.. တခ်ိဳ႕ေတြ ေန- ႏိုင္လြန္းတယ္...♪..♫..”


ဆိုသည့္ ေနရာကို အခါခါ ေက်ာ့၍ ဆိုခ်င္ဆိုေနေပမည္။ ထိုအပုဒ္ကို အားရေအာင္ သူ တီးခတ္ၿပီးလွ်င္ သီခ်င္း ေနာက္ တစ္ပုဒ္ ဆိုညည္းဖို႔အတြက္ လက္ကြက္ ေရႊ႕လိမ့္ဦးမည္။


“♫.. ♪.. ဒီေကာင္းကင္ႀကီးလည္း ဟိုးအရင္လို မလွေတာ့ဘူး... တို႔ ႏွစ္ဦးသား ဘဝမွာ ကမၻာႀကီး ျခားထားသလို...♪..♫..” ဟု

ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ ဆိုလိုက္မည့္ သူ႔ အသံသည္ ကၽြန္မပါးျပင္ေပၚတြင္ ေဝ့ဝဲေနေသာ လိႈင္းပုတ္သံ သဲ့သဲ့ႏွင့္ တေျပးညီ က်သြားခဲ့၏။  အိပ္ခန္းတြင္းမွ ကၽြန္မ ေႏြဦးသည္ စကားမဆိုပါပဲ တိတ္တဆိတ္ ၿငိမ္ဝပ္သြားေတာ့သည္။


ပိတ္ထားေသာ အိပ္ခန္းမီး ေမွာင္ေမွာင္ေအာက္မွာပင္ ညာဘက္လက္ျဖင့္ ပါးလ်လ် ဖုန္းရွိရာကို စမ္းယူလိုက္သည္။


ထို႔ေနာက္~~ ခ်စ္စြာေသာ သူ႔ ထံ “Good Night My Love..” ဟု ေရးကာ ပို႔လိုက္၏။


“Downloaded” ဟူေသာ ခပ္မွိန္မွိန္ စာတမ္းေလးကို ဖတ္အၿပီး ေႏြဦးကို ခဏတာမွ် ခ်န္ခဲ့ကာ မ်က္လံုးအစံုကို ပိုမိုတင္းက်ပ္ေအာင္ ပိတ္၍ ကၽြန္မ အိပ္စက္စ ျပဳခ်ိန္တြင္- သူ သည္လည္း ၿပံဳးတံု႔တံု႔ မူဟန္ႏွင့္ ည-ကို ႏႈတ္ဆက္- ဂစ္တာကို သိမ္းကာ ေမွးစက္ဖို႔ ျပင္ပါလိမ့္မည္..။ ။

(ခင္ေလးငယ္) 2013/ 03/ 17